Studentska praksa u doba pandemije
Okolnosti u kojima u posljednjih godinu dana funkcioniše nastavni proces na UCG, osim onjaln pristupa u redovnoj nastavi, nametnule su i promišljanje o načinu izvođenja nastavne prakse koja u redovnim uslovima obuhvata hospitovanje i realizaciju časova u školi tokom kojih se primjenjuju teorijska i metodičko-didaktička znanja, pristupi i načela iz oblasti nastave jezika i nastave književnosti, usvojeni tokom predavanja i vježbi tj. teorijskog dijela nastave.
Priprema studenata za organizaciju i realizaciju nastavnog časa, počinje znalačkim čitanjem predmetnog programa i njegovom analizom, zatim izborom metoda, sredstava i oblika rada usklađenim sa sadržajima, pojmovima, vještinama i vrijednostima kojima se učenici, u okviru dobijenog vaspitno-obrazovnog ishoda, poučavaju. Nakon toga, slijedi detaljno planiranje svake cjeline u makrostrukturi časa (uvodni, glavni i završni dio) shodno njihovoj funkciji tokom realizacije, dok se kroz preciziranje manjih strukturnih cjelina – nastavnih situacija, koncipiraju svrsishodne aktivnosti učenika po taksonomskim nivoima znanja. Slijedeći većinom induktivno-deduktivni put u saznavanju nove jezičke pojave, budući nastavnici polaze od imanentne gramatike koja je vlasništvo svakog učenika kao izvornog govornika maternjeg jezika i prethodno usvojenih jezičkih sadržaja, osvješćujući ona znanja koja učenici već posjeduju, vodeći ih tako ka novoj, od postojećih navika manje ili više udaljenoj jezičkoj komunikaciju, odnosno ka standardnom jezičkom izrazu kao društveno prihvaćenom izrazu kulture. Istovremeno, njeguju se i čuvaju lokalni govori i njihove posebnosti, kao posebno jezičko blago kraja iz kojeg potiču.
Studenti Studijskog programa za crnogorski jezik i južnoslovenske književnosti i Studijskog programa za srpski jezik i južnoslovenske književnosti većinom su odgovorno i savjesno pripremili prvi čas iz nastave jezika, koji su, zatim, tokom onlajn predavanja, prezentovali svojim kolegama, stvarajući povremeno, uz pomoć digitalne tehnologije, situacije gotovo identične onima u pravoj učionici. Iako tokom takve simulacije nedostaje važan momenat – a to su neposredne reakcije učenika koje su uvijek najbolja mjera efikasnosti pripremljenog, kreativna i zanimljiva rješenja, raznovrsnost aktivnosti i entuzijazam studenata doprinijeli su da se znanja koja su stekli ipak opredmete kroz njihovu praktičnu primjenu u virtuelnoj učionici.