Biblioteka Arhitektonskog fakulteta dobila na poklon legat prof. dr Božidara Milića

Porodica prof. dr Božidara Milića poklonila je Biblioteci Arhitektonskog fakulteta vrijednu zbirku naslova iz zaostavštine prof. dr Milića koju čine monografske i serijske publikacije iz oblasti arhitekture, urbanizma, građevinarstva, sociologije stanovanja, nacrtne geometrije, građevinske fizike.

Legat prof. dr Božidara Milića, kako će se ubuduće tretirati ova kolekcija, a koja sadrži 368 monografskih publikacija, 29 naslova kopija i 21 naslov serijskih publikacija, Biblioteci je 26. marta u ime porodice uručila Vesna Milić Lainović, kćerka prof. Milića. Primopredaju je obavila tročlana komisija koju su, pored darodavca, činili i prof. dr Svetislav G. Popović, dekan Arhitektonskog fakulteta, i prof. dr Marta Vukotić Lazar. Određeni broj primjeraka publikacija „Elementi i konstrukcije zgrada“ I i II dio i „Urbano nasleđe Crne Gore sa posebnim osvrtom na razvoj Cetinja“, čiji je autor prof. dr Milić, poklonjen je studentima i kolektivu Fakulteta.

Prof. dr Božidar Milić (1927 – 2017) bio je redovni profesor Univerziteta Crne Gore i član Akademije inženjerskih nauka Crne Gore. Studije arhitekture završio je 1959. godine na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, a doktorsku disertaciju pod nazivom „Urbano i graditeljsko nasljeđe Crne Gore u funkciji razvoja, sa posebnim osvrtom na istorijski razvitak i razvojne perspektive Cetinja“ odbranio je na istom fakultetu 1988. Od 1961. do 1969. godine radio je u Zavodu za urbanizam grada Titograda na mjestu rukovodioca Zavoda i glavnog urbaniste i projektanta grada, pod čijim je neposrednim stručnim radom i planiranjem, između ostalog, 1964. godine urađen generalni urbanistički plan Titograda – prvi urbanistički plan urađen u Crnoj Gori u organizaciji crnogorskih planera. Vodio je urbanu i komunalnu regulativu Podgorice od 1960. do 1971. Bio je vodeći planer u Projektu „Južni Jadran“, projekat pomoći UN, koji je obuhvatao i Bar. Nakon katastrofalnog zemljotresa koji je zadesio Crnu Goru 1979. izabran je za člana Vlade – Izvršnog vijeća Skupštine SR Crne Gore i bio prvi predsjednik novoosnovanog Republičkog komiteta za urbanizam, građevinarstvo, stambene i komunalne poslove, gdje je ostao sve do 1986. godine, kada je karijeru započeo na Građevinskom fakultetu Univerziteta Crne Gore. U zvanje redovnog profesora izabran je 1989. Bio je rukovodilac Katedre za urbanizam, arhitektonsko projektovanje, zgradarstvo i nacrtnu geometriju na Građevinskom fakultetu. Objavio je pedesetak naučnih i stručnih radova iz oblasti arhitekture i urbanizma u domaćim stručnim publikacijama. Autor je značajnih jedinica iz oblasti urbanizma i arhitekture u Likovnoj enciklopediji Jugoslavije, 1984. i Enciklopediji Crne Gore, a koautor je knjige „Arhitektura XX vijeka na tlu Jugoslavije“. Potpisao je pedesetak prostornih, generalnih i detaljnih urbanističkih planova i urbanističkih projekata za područje Podgorice i Crne Gore, te dvadesetak arhitektonskih projekata iz oblasti stambenih i javnih objekata. Od realizovanih arhitektonskih objekata najznačajniji su Kliničko-bolničko centar u Podgorici, Osnovni Sud u Podgorici, administrativna zgrada „Drvoimpeksa“ u Podgorici, Robna kuća „Beko“ u Podgorici, Dom zdravlja na Cetinju i dr. Za Generalni urbanistički plan Titograda, 1965. godine dobio je nagradu Oslobođenja Titograda, a laureat je i „Borbine“ nagrade, „Zlatne plakete ‘Boris Kidrič’“ Saveza tehničkih kultura Jugoslavije, Plakete Zajednica opština Crne Gore, Plakete Građevinskog fakulteta u Podgorici, Plaketu Arhitektonskog fakulteta. Za posebne zasluge u radu 1980. godine je odlikovan Ordenom rada sa zlatnim vijencem SFRJ.