Slučaj Srđana Vukadinovića zagušen bukom i bijesom gubitnika u akademskom i pravnom sporu

Nekadašnji docent Univerziteta Crne Gore Srđan Vukadinović, jedan je od četiri univerzitetska nastavnika koji su zbog duplog radnog odnosa, zasnovanog i na Univerzitetu Crne Gore i na univerzitetima u državama u okruženju, došli u sukob sa zakonom o radnim odnosima. Njihovo nezakonito postupanje datira iz vremena mandata prethodnog rektora, a sankcionisano je u mandatu sadašnjeg. Srđan Vukadinović, kao i ostali profesori spornog statusa, odnosno “dvostruko zaposlena lica”, danas nijesu u radnom odnosu na Univerzitetu Crne Gore. Zakonska osnovanost takve odluke potvrđena je i u sudskim postupcima koje su pokrenuli profesori sa dvije radne knjižice, kao i stavom Ustavnog suda Crne Gore. 

Nakon svega, Srđan Vukadinović, nekadašnji docent i politički analitičar, u novom medijskom napadu ponovo aktuelizuje ovaj spor, iznoseći brojne neistine i pridajući mu konotaciju koju uistinu nikada nije imao. Naravno, lako se prepoznaju i motivi zbog kojih ovu priču, upravo sada, ponovo aktuelizuje.  Vulgarna medijska hajka, koja je proteklih nekoliko mjeseci vođena protiv Univerziteta Crne Gore i rektora lično, opet mu se učinila dobrom prilikom za udovoljenje očito nezajažljive potrebe za prisustvom u javnom životu, bez obzira na koji način, ali i za revanšizam prema onima koji su samo postupali po zakonu.

Vođen ovakvim motivima on u potonjem medijskom obraćanju iskazuje tobožnju brigu za državni novac, iako je taj novac primao zahvaljujući mahinacijama sa radnim statusom, radeći godinama bez ugovora o radu. Kao što  je tokom sudskog postupka konstatovano, ovu pravnu neregularnost Univerzitet Crne Gore je tolerisao, a Vukadinović, kao borac za pravdu i akademski moral, koristio privilegije koje mu je takva pozicija omogućavala.

Rektor Radmila Vojvodić  je na početku mandata pokrenula ovo pitanje i ispostavilo se da je Srđan Vukadinović poseban slučaj u odnosu na ostale nastavnike sa dvostrukim radnim odnosom, jer za razliku od njih, jedino on nije imao ugovor o radu.

 Bez obzira na tendenciozne i neistinite interpretacije,  Srđan Vukadinović ipak sakriva  od javnosti ključnu činjenicu:  da je istovremeno bio u radnom odnosu na Univerzitetu Crne Gore, istina sa neregulisanim radnim statusom, i u istovremenom radnom odnosu na Univerzitetu u Tuzli, još od 1. aprila 2002. godine do danas, što je zvanično potvrđeno i od strane ove institucije. Taj pravni kuriozitet izdvojio ga je iz grupe univerzitetskih nastavnika istog spornog statusa i omogućio mu poseban sudski spor. Umjesto neargumentovanih optužbi na račun Univerziteta Crne Gore, nakon okončanja ovog posebnog spora, Vukadinović je očito zabrinut što je, iako u nezakonitom statusu, sve to vrijeme koristio iste privilegije kao regularno zaposleni profesori Univerziteta Crne Gore. Pored ostalih privilegija, stekao je i stan pod izuzetno povoljnim uslovima od Univerziteta Crne Gore, za koji je morao biti deset godina stalno zaposlen na Univerzitetu.

Ističemo, po tužbi koju je uložio,  izvršnom sudskom presudom da bez ugovora o radu ne može biti prekinut radni odnos  – Vukadinović je primio novac u iznosu od 21.523,76 eura. Univerzitet Crne Gore je isplatio ovaj iznos, koji uključuje i kamate i sudske troškove. Vukadinović je plasirao još jednu laž: da je riječ o iznosu od gotovo 40 000 eura.

Kad mu je ponuđen ugovor o radu od strane poslodavca, na koji je svojim potpisom morao konačno priznati da je to jedini radni odnos koji obavlja – Vukadinović je potpisao ugovor, međutim, nakon traženja izjašnjenja da li je u radnom odnosu na drugom univerzitetu, Vukadinović nije dostavio odgovor već svoj otkaz. Nije bilo druge jer je tuzlanski Univerzitet već to potvrdio Univerzitetu Crne Gore.  

Kada se imaju u vidu ove činjenice, onda postaje jasno da je novi napad građanina Srđana Vukadinovića na Univerzitet Crne Gore motivisan i namjerom da se pošalje prijeteća poruka onima koji bi možda mogli raspravljati i o pravnoj osnovanosti njegovog vlasništva nad stanom. 

Ovakvim medijskim ispadima, skrivajući  vlastita nepočinstva i prigrabljene privilegije, Vukadinoviću jedino ostaje da insinuira na način nedostojan univerzitetskog nastavnika, pa i pristojnog građanina. Da je u ovom slučaju problem samo nedostatak kulture, a ne principi i pravednost presude, potvrđuje činjenica da od četvorice profesora koji su izgubili radni status na UCG, jedino on govori o ovom sporu na ovaj način.

Uz to, činjenice koje iznosimo potvrđuje i dokumentacija koja je dio pravne arhive UCG.

Naime, u prilog stavu Univerziteta je i odluka Ustavnog suda, 27. jula 2017. kojom je odbijen prijedlog pet poslanika Skupštine Crne Gore za utvrđivanje ustavnosti i zakonitosti odredbe Statuta Univerziteta o sankcionisanju osoba koje krše odredbe propisivanja  zabrane konkurencije.

Ovim je stavljena tačka na Vukadinovićev i ostale sudske slučajeve dvostrukog zapošljavanja.

Univerzitet Crne Gore je konačno raščistio javne pravne nedoumice da li je moguće u isto vrijeme biti na dva radna mjesta, makar to bili i univerzitetski nastavnici,  kojima je, da napomenemo, uvijek otvorena mogućnost honorarnog i dopunskog rada, u mjeri koja ne ugrožava njihov rad na Univerzitet Crne Gore, i uz prethodno dobijenu saglasnost Senata.

Uz žaljenje što opterećujemo akademsku javnost ovom hipotekom naše institucije, izražavamo zadovoljstvo da je cio slučaj doprinio afirmaciji akademskog ponašanja, kao i kvalitetu institucije Univerziteta Crne Gore.