Kako CGO - nekompetentna skupina pretencioznih pojedinaca - govori o visokom obrazovanju
CGO se kontinuirano bavi visokim obrazovanjem u Crnoj Gori, a posebno UCG, jer je takva djelovatnost ove NVO uslovljena njenim obavezama prema donatorima i konkursima na kojima učestvuje, ali ipak očekujemo da se ovom važnom oblašću bavi ozbiljno, studiozno i stručno. Pogotovo očekujemo da CGO ne koristi teme iz oblasti visokog obrazovanja u promotivne svrhe ili za izazivanje medijskih senzacija.
A to, u prvom redu zahtijeva, da se ne koriste neistinama i da o pojavama kojima se bave govore na osnovu činjenica. Tako su u svom današnjem saopštenju naveli da UCG nije pokrenuo upravni spor protiv rješenja Ministarstva prosvjete, izdatog 3. jula, kojim se izdaje licenca za Visoku školu za medicinske sestre u Beranama, a koje mi dobili tek 11. jula i to, što je znakovito, nakon inspekcijskog nadzora. Upravo suprotno, Univerzitet Crne Gore pokrenuo je odmah nakon dobijanja upravni spor protiv navedenog rješenja zbog dodjeljivanja licence suprotno akreditovanim studijskim programima, odnosno izdavanja licence koja nije tražena, što predstavlja očigledan pravni nonsens.
Ovakvom tvrdnjom CGO pokazuje – ili da ne poznaje činjenice, ili da ih namjerno prećutkuje. Nakon izrečene neistine, CGO se služi nagađanjima, tvrdeći da tužba nije podnijeta jer je akreditacija ove ustanove pravno sporna. Očekivali bismo da se jedna nevladina organizacija, koja se bavi obrazovanjem i integritetom u VO, precizno izjasni: da li je za to da se studenti upišu na neakreditovani studijski program u Beranama ili na akreditovani u Podgorici.
U saopštenju CGO iznosi se i gruba insinuacija da je proces akreditacije UCG sproveden nezakonito i, kako oni kažu, brzopotezno. Tobožnji stručnjaci za visoko obrazovanje u ovoj NVO, očigledno ne znaju da se proces akreditacije sprovodi prema utvrđenoj proceduri, i da vrednovanje materijala za akreditaciju obavlja komisija međunarodnih eksperata. Ova komisija je izrekla najviše ocjene o kvalitetu, sadržaju i modelu studijskih programa UCG, a Savjet za visoko obrazovanje je jednoglasno usvojio njihove izvještaje.
Neistina je i originalna stupidnost da je UCG akreditovan „brzopotezno“. Da „eksperti“ CGO čitaju zvanične sajtove, mogli bi saznati da je UCG materijal za akreditaciju, nakon dvogodišnjeg studioznog reformskog procesa, dostavio SVO krajem oktobra 2016, a da je odluka o akreditaciji donešena 12. maja 2017. godine, čak neznatno duže od roka koji je predviđen za sprovođenje akreditacije. I ova konstatacija dodatno potvrđuje da se CGO diletantski, neodgovorno i senzacionalistički bavi ozbiljnim temama iz oblasti visokog obrazovanja, te da se služi podmetanjima i neistinama u cilju diskreditacije UCG. Na sreću, za sada je CGO jedino uspio da diskredituje sebe i predstavi se javnosti kao neozbiljna i nekompetentna skupina pretencioznih pojedinaca, koja neodgovorno troši novac domaćih i inostranih poreskih obveznika.